Bio

Marta Jedrysko
Geboren in Nowy Targ, Polen 1959
Opleiding Akademie voor Schone kunsten in Krakau, Polen 1978-1983

In 1985 verhuisde ik van Polen naar Nederland. Sindsdien leef ik eigenlijk met mijn gedachten in deze twee landen. Het kostte me 5 jaar werk en geduld om de schakel te vinden tussen de Poolse tradities, mijn opleiding aan de kunstacademie van Krakow en mijn eigen schildersidentiteit. Misschien is het een groot geluk dat ik in een land ben gekomen dat een grote schilderstraditie kent. dat is inspirerend.

Schilderen, dat is mijn handschrift. Het is als eindeloos schrijven aan een boek, zonder dat ik weet hoe het zal eindigen. Is er wel een einde? Gelukkig is de taal van mijn boek internationaal. Mijn werken is als spelen, het spel is het werk. Het grensgebied wordt bepaald door onzekerheid, de sterke wil om te werken en allerlei emoties. Tegelijkertijd ben ik mezelf ervan bewust dat ik een duidelijke ordening nodig heb om al die emoties te beheersen.

Schilderen is voor mij niet alleen het scheppen, het vormen van een schilderij, maar ook het creëren van mijzelf, want ik voel me verplicht om elke dag opnieuw iets te zeggen over mijn gezichtspunt. Van het schilderij zelf moet iets geheimzinnigs en intiems uitgaan, zoals bij een droom. De laatste 'aanrakingen' op het doek doe ik daarom ook niet met een penseel, maar met mijn vingers, om zo dicht mogelijk bij de droom te komen. Centraal in mijn werk staan personen, vooral vrouwen, in vertraagde momenten van rust en genot. Ook laat ik mij graag betoveren door stillevens. Tafels beladen met gaven van de natuur: sappige, kleurrijke vruchten die klaar liggen voor een vreugdevolle koninklijke maaltijd. En daarbij de zware, zoete geur van vele bloemen... Ik weet niet precies hoeveel doeken ik al heb geschilderd, ze komen en vinden hun plaats bij mensen thuis. Ik herinner ze mij nog wel allemaal en ook weet ik nog hoe ze zijn ontstaan.

Als ik het over mijn werk heb, komt de behoefte aan eerlijkheid en spanning altijd op de eerste plaats. En ook het verlangen om met mijn werk zo dicht mogelijk bij andere mensen te komen. Tenslotte werk ik niet alleen voor mijzelf.